Als de geest van Jan Cremer ergens rondwaart, dan is het hier in Hezingen: ‘Hij wilde altijd eens terug’

Twee mensen aan een rijk gedekte tafel kijken lachend in de camera. Tussen hen in zit een hond. Achter hen het fraaie huis waar ze wonen tussen Vasse en Ootmarsum. Wie het zijn? Jan en Babette Cremer en hun hond Kozak. Tussen 1977 en 1986 noemde de schrijvende kunstenaar Landgoed Oude Brunninckhuis ‘thuis’.